Blog: Mag ik misschien wel een pas met een andere naam?
Op een donderdagavond in januari stond er een jongen bij de receptie. Een ogenschijnlijk gewone jongen, die wat boeken kwam reserveren die hij voor school nodig had. Ik zag dat er een meisjesnaam op de lenerspas stond, en vroeg hem of hij wel de juiste pas had meegenomen van huis. Dat had hij, dit was echt zijn pas.
Mijn hart stond even stil, en ik kreeg een kleur waarbij mijn rode blouse verbleekte. Wat een blunder was dit van mij! Ik was ervan overtuigd een jongen te hebben geholpen, maar het bleek een meisje te zijn.
Een meisje van een jaar of 15, de meest kwetsbare leeftijd die je je kunt voorstellen, en ik maakte haar uit voor een jongen. Ik kon wel door de grond, zo vervelend en gênant vond ik het dat ik deze vraag had gesteld. Pas vorige week begreep ik dat ik deze jongere misschien wel een groter compliment had gegeven dan ik op dat moment kon vermoeden.
Afgelopen week stond hij weer bij me aan de balie, samen met zijn vader deze keer. Hij had een opmerking over een boek, waarmee ik hem hielp. Een iets vragende en enigszins nerveuze blik verraadde dat hij nog iets op z’n hart had, dus ik vroeg hem of er meer was wat ik voor hem kon doen. Een beetje twijfelend en verlegen stelde hij met zachte stem zijn vraag, terwijl hij zijn pasje aan me liet zien:
'Mag ik misschien wel een pas met een andere naam?'
In een fractie van een seconde kwam dat moment in januari weer terug. Dat moment waar ik me toen zo voor geneerde en wat ik mezelf echt kwalijk nam. Dit was geen meisje met een jongensachtig uiterlijk, maar een jongen in een verkeerd lichaam.
'Je bent geboren als Lotte, maar zo heet je nu niet meer, of wel? Natuurlijk kan ik een nieuwe pas voor je maken.'
Een glinstering verscheen in zijn ogen, en zijn vader was zichtbaar trots op zijn zoon. Hij complimenteerde me dat ik zo snel van begrip was, waarop ik niet direct een reactie had. Met de gebeurtenis van een paar maand eerder nog in het achterhoofd, was ik alleen maar blij dat ik de kans kreeg om het ‘goed’ te maken. Vader en zoon vertelden dat dit de eerste keer was dat hij ergens te boek kwam te staan als jongen. Op school werd hij wel al bij zijn nieuwe naam genoemd, maar in de administratie was hij nog steeds een meisje.
Drempel
Ik kan me nog niet half voorstellen hoe het moet voelen om voor het eerst deze drempel over te gaan. Hoe het moet zijn om te zeggen dat je van binnen een jongen bent, terwijl je geboren bent met een meisjeslichaam. De angst en terughoudendheid die dit met zich meebrengt, omdat je nooit van tevoren weet of je gesprekspartner wel zo tolerant is als je hoopt. Om nog maar te zwijgen over de onzekerheid die je als 15-jarige moet ervaren als dit je dagelijkse kost is.
Wat ben ik dankbaar en blij dat ik deel mocht uitmaken van dit bijzondere moment. Dankbaar dat ik er voor heb kunnen zorgen dat de onzekerheden over onbegrip en intolerantie in dit geval onterecht bleken te zijn, en blij dat de Bibliotheek de eerste plek is waar hij helemaal zichzelf mag en kan zijn.
Welkom bij de bieb Mark, want in de bieb is iedereen welkom!
Wegens privacy redenen zijn de namen in dit verhaal gefingeerd.